0
0
به گزارش خبرپتروشیمی صنعت پتروشیمی ایران در سال ۱۴۰۳ با ترکیبی از فرصت‌های ناشی از افزایش قیمت‌های جهانی و چالش‌های ساختاری داخلی روبه‌رو است. با تشدید تحولات ژئوپلیتیک در خاورمیانه و رشد تقاضا برای محصولات پتروشیمی در آسیا، ایران می‌تواند از مزیت دسترسی به منابع گازی ارزان قیمت بهره ببرد. با این حال، آمارهای ابتدای سال نشان می‌دهد ظرفیت تولید واحدهای موجود به دلیل مشکلات تأمین کاتالیست و فرسودگی تجهیزات، به‌طور متوسط تنها در ۷۰-۶۵ درصد ظرفیت اسمی عمل می‌کنند که این امر بهره‌وری صادراتی را محدود کرده است. از سوی دیگر، فشارهای بین‌المللی برای کاهش ردپای کربنی، صنعت پتروشیمی ایران را نیز تحت تأثیر قرار داده است. درحالی که رقبای منطقه‌ای مانند عربستان با پروژه‌هایی مانند سبک‌آبی به سمت اقتصاد کم‌کربن حرکت می‌کنند، ایران هنوز در مراحل اولیه اجرای طرح‌های پتروشیمی سبز قرار دارد. نبود فناوری‌های پیشرفته بازیافت کربن و محدودیت دسترسی به مالی‌های بین‌المللی، سرعت این انتقال را کند کرده است. این درحالی است که مشتریان اروپایی و شرق آسیا به‌طور فزاینده‌ای به استانداردهای زیست‌محیطی پایبند هستند. در بخش بازارهای صادراتی، اگرچه چین کماکان بزرگ‌ترین مقصد محصولات پتروشیمی ایران محسوب می‌شود، اما رقابت با تولیدکنندگان روسی و سعودی که با قیمت‌های رقابتی وارد بازار شده‌اند، حاشیه سود را کاهش داده است. همچنین، رشد تولید پلیمرهای بازیافتی در ترکیه و هند، تهدیدی برای صادرات محصولات پایه پتروشیمی ایران به شمار می‌رود. کارشناسان پیشنهاد می‌کنند ایران باید با تنوع بخشیدن به سبد محصولات به سمت تولید گریدهای خاص حرکت کند تا وابستگی به بازارهای سنتی را کاهش دهد. در مجموع، فرصت طلایی سال ۱۴۰۳ برای صنعت پتروشیمی ایران، توسعه همکاری‌های فناورانه با کشورهای شرق آسیا و تسریع در نوسازی خطوط تولید است. بدون سرمایه‌گذاری هدفمند در فناوری و بهبود مدیریت زنجیره تأمین، خطر عقب‌ماندگی از رقبای منطقه‌ای در میان‌مدت جدی خواهد بود. موفقیت این صنعت در سال جدید، بیش از هر چیز به تصمیم‌گیری‌های استراتژیک در تخصیص منابع مالی و جذب مشارکت‌های بین‌المللی وابسته است.
