در گرمای تابستان ۱۴۰۳، پتروشیمی تبریز با خلق شاهکاری فناورانه، معادلات سنتی تولید را دگرگون ساخته است.
این مجتمع پیشرفته با ایجاد شبکهای هوشمند از ۲۵۰ حسگر پیشرفته و سیستمهای خودکار کنترلی، موفق به دستیابی به دقتی بیسابقه در فرآیندهای تولید شده است. در قلب این تحول شگفتانگیز، الگوریتمهای یادگیری عمیق به کار گرفته شدهاند که با تحلیل لحظهای دادهها، الگوهای بهینه تولید را شناسایی و اجرا میکنند.نتایج این تحول دیجیتال به اندازهای چشمگیر بوده که توجه تمامی کارشناسان صنعت را به خود جلب کرده است. این سیستم هوشمند نه تنها موجب صرفهجویی سالانه ۴۵ میلیارد تومانی در هزینههای انرژی شده، بلکه کیفیت محصول نهایی را ۴۰ درصد بهبود بخشیده است. کاهش ۳۰ درصدی ضایعات تولید و افزایش ۳۵ درصدی رضایت مشتریان، تنها بخشی از دستاوردهای این پروژه عظیم به شمار میرود.اما تأثیر این تحول فراتر از اعداد و ارقام است. پتروشیمی تبریز با این ابتکار، الگویی زنده و عملی از صنعت آینده را به نمایش گذاشته است. سیستمی که نه تنها کارایی تولید را افزایش میدهد، بلکه راهحلی هوشمند برای چالشهای انرژی و محیط زیست ارائه میکند. این موفقیت، نویدبخش آیندهای است که در آن صنایع کشور با تکیه بر فناوریهای دیجیتال، به بازیگران اصلی بازارهای جهانی تبدیل خواهند شد.آینده این فناوری درخشانتر از همیشه ترسیم میشود. توسعه این سیستم برای واحدهای دیگر و بهاشتراکگذاری دانش فنی کسبشده، موجی از تحول دیجیتال را در صنایع کشور ایجاد خواهد کرد. پتروشیمی تبریز با این دستاورد، نه تنها نام خود را در تاریخ صنعت ایران ثبت کرده، بلکه چراغراهی برای دیگر واحدهای تولیدی کشور شده است.
محمد کریمی